یک اندرز و یک درس از حضرت امام جواد (علیه السلام)
- مردی به حضرت جوادالائمه (علیه السلام) گفت : مرا اندرز ده . فرمودند : می پذیری ؟ گفت : آری .
پس آن حضرت فرمودند :
صبر را بالش خویش ساز و فقر را به آغوش بگیر و شهوات را به دور انداز و با دلخواه خود مخالفت کن و بدان که همیشه در برابر دیدگان خدایی ، پس مراقب خویش باش که چگونه باشی .
- هر که گوش دل به گوینده ای دهد به حقیقت وی را پرستیده است ، اگر گوینده از طرف خدا باشد خدا را پرستیده و اگر وی از زبان ابلیس سخن بگوید در حقیقت ابلیس را پرستش نموده است .
- هر که در صحنه کاری حضور داشته باشد و از آن کار ناخشنود باشد ، مانند کسی است که از آن صحنه غایب است . ( در خیر و شر آن کار و ثواب یا عقاب آن شریک نخواهد بود ) و هر که از صحنه کاری غایب باشد ولی ( وقتی که بشنود ) از آن کار خشنود باشد مانند کسی است که در آن صحنه حاضر بوده ( و در ثواب یا عقاب آن شریک خواهد بود )
- برملا نمودن کاری که هنوز کاملا استوار نگشته باشد ، مایه تباهی آن کار است .
------------------------
یكى از اصحاب امام محمّد تقى علیه السلام گوید:
روزى در خدمت آن حضرت بودم ، كه سفره غذا پهن كردند؛ و غذا خوردیم .
پس از آن كه سفره را جمع كردند، یكى از افراد مشغول جمع كردن غذاهاى ریخته شده در
اطراف سفره گردید.
امام جواد علیه السلام فرمود:
چنانچه در بیابان سفره انداختید، آنچه غذا در اطراف سفره ریخته شود - به هر اندازه اى كه
باشد - رها كنید - تا مورد استفاده جانوران قرار گیرد- ولى اگر در منزل ، در اطراف ظرف غذا و یا
در اطراف سفره ، طعامى ریخته شود، تمام آنچه را كه ریخته شده است ، به هر مقدارى كه
باشد، جمع نمائید - كه مبادا زیر دست و پا، نسبت به آنها بى احترامى شود .