ببین محبّت مولی، چه کارها با تو کند !

ببین محبّت مولی، چه کارها با تو کند !
=======================

در آیۀ "يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ ما غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَريمِ" (6 انفطار)
اى انسان! چيست كه تو را در برابر پروردگار كريمت مغرور ساخته؟

می‌گوییم همین که خود فرمودی " بِرَبِّكَ «الْكَريمِ» " کریم بودن پروردگارش.

و اما شیعه ...
شیعه، در حین گناه کردن تائب است و این محبّت مولی علی (ع) است که حضرت رسول اکرم (ص) فرمودند:

"حُبُّ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ حَسَنَةٌ لَا تَضُرُّ مَعَهَا سَيِّئَة"
دوستی علی ابن ابیطالب نیکی است که با آن سیئه‌ او را ضرر نمی‌زند.
(ارشاد القلوب ديلمی، ج2، ص: 234)

و آیۀ زیر شاهد حدیث فوق است:

"... حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإيمانَ وَ زَيَّنَهُ في قُلُوبِكُمْ وَ كَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْيانَ"(7حجرات)
... خداوند ايمان را خوشايند شما قرار داد و آن را در دلهايتان آراست، كفر و فسق و عصيان را براى شما ناخوشايند ساخت.

و این فراتر از این آیه است که فرمود "إِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئاتِ" (هود 114)
چرا که حدیث "حبّ علی ابن ابیطالب ..." خبر از «دفع» سیئات دارد و آیۀ 114 هود خبر از «رفع» سیئات دارد. و این کجا و آن کجا !
__________________________________________________________
مطلب تمام است. اما برای بیشتر نوش جان کردن :

"وَ الَّذينَ «إِذا» فَعَلُوا فاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَ مَنْ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللَّهُ وَ لَمْ يُصِرُّوا عَلى ما فَعَلُوا وَ هُمْ يَعْلَمُونَ" (135 آل عمران)
و كسانى كه «هنگامی که» كار زشتى كردند يا بر خود ستم نمودند خدا را ياد كنند و براى گناهان خويش آمرزش طلبند، و جز خدا چه كسى است كه گناهان را بيامرزد؟ و دانسته بر خلافهايى كه كرده‌اند پافشارى نكنند.

إِذا »» همین کلمۀ "اذا" نشان میدهد که در حین گناه ، یاد خداست . پس در عین گناه تائب است.
در روایات است که کسی که با محبّت مولی علی (ع) از دنیا برود ، شهید و مغفور از دنیا رفته است. و نمی‌فرماید هر کس با کلمۀ "استغفار" از دنیا برود ، چنین و چنان میشود ...

حضرت رسول اکرم (ص) می‌فرمایند :

"مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ شَهِيداً أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ مَغْفُوراً أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ تَائِباً أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ مُؤْمِناً مُسْتَكْمِلَ الْإِيمَانِ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِ آلِ مُحَمَّدٍ بَشَّرَهُ مَلَكُ الْمَوْتِ بِالْجَنَّةِ ثُمَّ مُنْكَرٌ وَ نَكِيرٌ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِ آلِ مُحَمَّدٍ فُتِحَ لَهُ فِي قَبْرِهِ بَابَانِ إِلَى الْجَنَّةِ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِ آلِ مُحَمَّدٍ جَعَلَ اللَّهُ قَبْرَهُ مَزَارَ مَلَائِكَةِ الرَّحْمَةِ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ عَلَى السُّنَّةِ وَ الْجَمَاعَة "
(بحار الأنوار ، ج23، ص: 233)



الحمد لله کما هو اهله

 

پی نوشت اول : عیدتون پیشاپیش مبارک

پی نوشت دوم : پدر جان روزت مبارک، از آن بالاها دعایم کن ...

 

پی نوشت دوم : حال و هوای نجف را عشق است ...

 

 

 

دشمن ترین انسان نزد خداوند متعال / حضرت علی (ع)

می فرمایند: لا فَقْرَ کَالْجَهْلِ؛ هیچ ناداری مانند جهل نیست؛ و نیز بیان می دارند: اَلْجَهْلُ یُفْسِدُ الْمَعادَ؛ نادانی، آخرت انسان را تباه می کند.

حضرت همچنین در راستای فایده خاموشی نادان فرموده اند: لَوْ سَکَتَ الْجاهِلُ مَا اخْتَلَفَ النّاسُ؛ اگر نادان سکوت کند، مردم با یکدیگر اختلاف نمی کنند. علاوه بر این حضرت درباره عواقب جهل و نادانی بیان داشته اند: اِنَّ اَبْغَضَ الْخَلائِقِ اِلَی اللّهِ رَجُلٌ قَمَشَ جَهْلاً؛ دشمن ترین انسان نزد خدا، انسان جاهلی اسـت کـه بـه جهل خود اصرار می ورزد.

علاوه بر این امیرالمومنین درباره نشانه جاهل فرموده اند: لا یُریَ الْجاهِلُ اِلاّ مُفْرِطاً اَوْ مُفَرِّطاً؛ نادان جُز در حال تُندروی و شتاب زدگی یا کُندروی و کاهلی، دیده نمی شود و در زمینه حداقل نادانی اشاره داشته اند: کَفی بِالْمَرْءِ جَهْلاً اَنْ یَجْهَلَ قَدْرَهُ؛ مرد را نادانی همین بس که قدر خویش نداند.

همچنین درباره دغدغه افتادن حکومت به دست نادانان می فرمایند: لَمْ یـُوجـِسْ مـُوسـی عـَلَیه ِالسَّلامُ خـیفـَةً عـَلی نـَفـْسهِ، اَشفـَقَ مـِنْ غـَلَبـَةِ الْجـُهالِ وَ دُوَلِ الضَّلالِ؛ هراس موسی (ع) برای ترس از خویشتن نبود بلکه از آن بیم داشت که مبادا جاهلان و دولت های گمراه پیروز شوند.

پی نوشت ها:
1-نهج البلاغه، حدیث 51، 67؛ خطبه 4، 17.
2-آمدی، شرح غررالحکم، ج 1: 157؛ ج 4: 580.
3-علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 78: 81.
4-پورطباطبایی، یکهزار سخن از حضرت علی (ع): 96-97.
منبع:قدس