سادات نساء العالمین اربع :

خدیجه بنت خویلد و فاطمه بنت محمد و آسیه بنت مزاحم و مریم بنت عمران .

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم)

ابن ابی الحدید ، شرح نهج البلاغه ، ج 10 ، ص 266

از عنوانهای پر افتخار آن بانوی بزرگوار که از سوی مردم به او داده شده بود

" ام الصعالیک " و " ام الیتامی " بود چون آن حضرت به بینوایان و یتیمان مهر می ورزید و سرای

 پر معنویت او در مکه و حجاز پناهگاه آنان بود .

فروغ آسمان حجاز ، خدیجه (سلام الله علیها) ، ص 73

--------------

وصیت و رحلت حضرت خدیجه (سلام الله علیها)

حضرت خدیجه (سلام الله علیها) در لحظات آخر عمر گرانقدر خویش به دخترشان فاطمه (سلام الله علیها)

چنین گفتند :

یا حبیبتی ! و یا قره عینی ! قولی لابیک ان امی تقول انا خائفه من القبر ارید منک ردائک

الذی تلبسه حین نزول الوحی تکفننی فیه .

هان ای محبوب دل مادر ! نور دیده ام ! به پدر گرانقدرت بگو : مادرم می گوید : من از خانه قبر ،

شب اولقبر و تنهایی در قبر نگران و ترسانم ، از شما تقاضا دارم که یکی از جامه های خویش را

 که به هنگام فرود فرشته وحی و دریافت پیام خدا و راز و نیازهای شبانه در بر می کردید به من هدیه

کنید تا پس از مرگ ، پیکرم با آن کفن گردد.

فاطمه (سلام الله علیها) تقاضای مادر را با پدر در میان گذاشت و پیامبر نیز بی درنگ ردای مرد نظر را به

فاطمه (سلام الله علیها) داد و او نیز با شادمانی آن را نزد مادر آورد .

هنگامی که آن بانوی گرامی جهان را بدرود گفت ، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) به مراسم غسل او

 پرداخت و هنگامیکه خواست بر بدن ایشان جامه آخرت بپوشاند به ناگاه جبرئیل فرود آمد و پس از

رسانیدن سلام خدا پیام خداوند را رساند که می فرمود :

جامه آخرت خدیجه (سلام الله علیها) از سوی ما می باشد ، چرا که او ثروت و امکانات خویش را در

 راه دین وآیین ما هزینه نمود و آن گاه آن جامه بهشتی را به پیامبر داد و آن حضرت هم بدن

مطهره خدیجه (سلام الله علیها) را نخست با ردای خویش ، آن گاه با آن جامه اهدایی کفن کرد و در

آرامگاه " معلی " در دامنه کوهی که بر فراز شهر مکه است به خاک سپرد .

ریاحین الشریعه ، ج 2 ، ص 412