تقدیم به تندیس اخلاص ، علیجان میرشکار
به بهانه بی ادبی آقای مدیر کل به علمدارخاکریزهای عشق و خون و شهادت
سردار علیجان میرشکار
میرشکار را چقدر می شناسی؟
می دانی چه می کند و چه نمی کند؟
آن زمانی که من و تو نمی دانم و چه می دانم کجا بودیم و چه می کردیم...
میرشکار بود...
میرشکار رسم عشق را از طاهری ها یاد گرفته ...
رسم وفا را از آویش ها یاد گرفته...
یه قل دو قلت را بازی کن و دنبال گردوهایت بدو که میرشکارها افسانه نیستند
میرشکارها همیشه در صف اول خط مقدمند...
چه جهاد اکبر چه جهاد اصغر...
من و تو رفتنی هستیم میرشکار ها می مانند...
آنگاه که در دیدار امامم در استادیوم آمل همه دیدند که میرشکار مابین مردم مثل همه
دارد شعار می دهد ما اهل کوفه نیستیم...
آنگاه که دیدم پدرم که از اولیاءالله بود از جلو در اتاق منزل سردار تا جلوی پای او
چند متر سینه خیز رفت تا به همه بفهماند هنوز سرباز میرشکار است...
راستی غروب شهادت 14 معصوم (ع) بیا بیت سردار تا ناله های عشاق
و از قافله جامونده ها را بشنوی...
برو...بروصندلی ات را دو دستی بچسب که میرشکار ها زنده اند و من و تو فانی...
راستی ...راستی اسمت چه بود؟؟؟!!
حمزه اسماعیلی
چون موج سربه سینه هر صخره میزنم